Mazoist oldu diyecekler biliyorum ama...

Her akşam anılarla dolu mekanlardan eve gidiyorum
Her sabah yine öyle
Her hatıra bir hüzün oluyor aslında
    Ama kendimi birşeylere gülerken buluyorum sürekli

Her dinlediğim müzik çağrışımlar yapıyor
Aslında özellikle anılarımdan müzikler seçiyorum
İçimi acıtan anıları çağıran görüntülere bakıyorum
    Ama kendimi bir şarkı mırıldanırken buluyorum hep

Hani neredeyse, hüzünden keyif alıyorum diyecegim
    Ne güzel

Neyse
    en azından bu sayede 
        bir nargile kahveye gidip 
            aşağıdaki fotoğrafı çekiyorum
                içinde martılar bile var